Працы, прадстаўленыя ў праграме «Замежнікі ў сусвеце», даследуюць фрагментарныя адносіны паміж людзьмі, а таксама і сістэмамі — тэхналагічнымі, ідэалагічнымі, экалагічнымі. Абапіраючыся на паняцце «беднага вобраза (выявы)» Хіта Штаерля і яго крытыку лічбавага рэалізму, гэтая праграма выкарыстоўвае эстэтыку глітчу, гібрыдныя медыя і спекулятыўныя наратывы, каб разбурыць міф аб цэласнай, універсальнай рэальнасці. Кожны фільм працуе як контр-карта ўлады, каланіяльнай логіцы, закладзенай ў энергетычных інфраструктурах (ЦІ ЎСЕ РЭСПУБЛІКІ ЎТВОРАНЫ НА ПЛОСКАЙ ЗЯМЛІ?), антрапацэнтрычны погляд, які аб’ектывуе нечалавечае жыццё (КОНЕЙ НА МАРСЕ НЯМА), сацыяльна-эканамічны гвалт, што ляжыць у аснове крызіса псіхічнага здароўя.).

Гэтыя фільмы абвяргаюць лінейнасць і развязку, адлюстроўваючы хаос сучаснага існавання. У фільме ЦІ ЎСЕ РЭСПУБЛІКІ… выкарыстоўваецца алгарытмічнае апасродкаванне, якое працуе на сонечных батарэях, для таго каб літаральна прадставіць пастку «прагрэсу» у рамках парадыгмы здабычы, паўтараючы сцвярджэнне Штаерля аб тым, што «вольны струмень вобразаў — гэта эўфемізм для іх захопу». Фільм «КОНЕЙ НА МАРСЕ НЯМА» падрывае гуманістычны погляд роўд-муві, уяўляючы каня не як рамантызаванага Іншага, а як свядомасць, якая супраціўляецца квантыфікацыі — выклік тэорыям гледачовых адносін Лоры Малві, дэцэнтралізуючы чалавека як локуса апавядання. Між тым, «ЗІМОВЫЯ ДНІ» і «ВЯЛІКДЗЕНЬ» выкарыстоўваюць раздробненыя гукавыя ландшафты і поліфанічныя галасы, каб супрацьстаяць напружанню паміж індывідуальнымі паводзінамі і сістэмным прыгнётам, звяртаючыся да «грамадства кантролю» Жыля Дэлёза праз дэстабілізацыю памяці і ідэалогіі.

У сукупнасці гэтыя працы ставяць пытанне: як мы можам арыентавацца ці разбурыць дамінуючую татальнасць, якая робіць нас чужымі ў нашых уласных мірах?

КОНЕЙ НА МАРСЕ НЯМА

Беа дэ Віссер (Нідэрланды, 15 хв.)

Мы перажываем паездку на трэйлеры па шашы і прачынаемся ад знячулення ў ветэрынарнай клініцы. Фільм «Коней на Марсе няма» — гэта практычна падарожны фільм, у якім найбольш эфектыўным элементам з’яўляецца погляд з боку каня. Конь паўстае як галапуючы розум, які жыве ва ўсіх прыручаных канях. Чалавек прадстаўлены як экранны глядач, які ідзе за канём, хоча вымераць, запісаць і спазнаць яго як аб’ект. У выніку, з пункта гледжання чалавека, у фільме з’яўляецца пробліск прызнання індывідуальнасці каня.

ВЯЛІКДЗЕНЬ

Ксенія Юркова (Аўстрыя, 15 хв.)

Праца даследуе перадумовы новай дактрыны вайны ў сучаснай Расіі. Фармальна яна пабудавана на абстрактным шматгалоссі галасоў, якія належаць да старэйшага пакалення сям’і аўтара. Падзел унутры гэтай мікрасупольнасці вызначаўся паходжаннем, геаграфіяй, класам, «нізкай» культурай і паўсюднай экспансіяй «высокай» культуры. Гэтыя элементы маглі б і далей суіснаваць, калі б не сталі закладнікамі агрэсіўнай прапаганды, якая выпусташыла ўсе адрозненні і звяла іх да адзінай эстэтычнай канцэпцыі фанабэрыстасці.

ЗІМОВЫЯ ДНІ

Карстэн Фурман, Марк Клотц (Германія, 30 хв.)

Фільм-эсэ «ЗІМОВЫЯ ДНІ» — гэта выдуманая рэканструкцыя рэальнай падзеі. Ён апускаецца ў думкі галоўнага героя, які плануе сваю гібель.

АДНА НОЧ НА САТУРНЕ

Р. Сэвенцін (Вялікабрытанія, 7 хв.)

Пасля рэйву двое хлопцаў спускаюцца да ракі.

СПУСТАШЭННЕ: ЧАСТКА 1

Ціфі Йінгі Чэнг (Партугалія/ЗША, 20 хв.)

Мы ўсе проста адміністратары думак! На фоне вайны ў маленькім мястэчку бяздарны падрадчык колл-цэнтра атрымлівае чамадан за сваю беззмястоўную свецкую гутарку.

АРЫТМІЯ

Ягор дэ Алівейра (Бразілія, 5 хвілін)

У галаве чалавека, якога адольваюць думкі, пераплятаюцца руціна працы і страчаная творчая мара. Яго ўнутранае дужанне ажывае праз танец, які з’яўляецца яго адзіным выратаваннем ад паглынальнага душэўнага хаосу.

ЦІ ЎСЕ РЭСПУБЛІКІ ЎТВОРАНЫ НА ПЛОСКАЙ ЗЯМЛІ?

Клінтан Сліпер (3 хв)

У гэтай кароткай працы, створанай з дапамогай вэб-камеры, скетчу на мове python і raspberry pi, які працуе на сонечнай энергіі, нерухомыя выявы неба здымаюцца і парадкуюцца кожную хвіліну на працягу аднаго цыклу зарадкі батарэі. Атрыманы фільм суправаджаецца праграмна згенераванай сінусоідай, якая вібруе на частаце 126,2 Гц у гармоніі з сонцам. Нарэшце, выпадковы жарт становіцца застаўкай да шырэйшага пытання аб тым, як мы зацыкляемся на ідэях аб неспасціжна вялікіх рэчах. Фільм мяркуе, што цяперашні энергетычны крызіс, які вызначаецца струменевым медыя, штучным інтэлектам і рознымі звязанымі з імі сістэмамі, таксама з’яўляецца следствам логікі каланізатараў, прынятай задоўга да таго, як былі прыдуманы гэтыя тэхналогіі.

ПЕРАДАЦЬ ПАВЕДАМЛЕННЕ: ПРАЗ 25 ГАДОЎ

Джына Лі Ронхаўдэ (ЗША, 3 хв.)

Пасланні прыйшлі з іншага месца. Што яны азначаюць? Хто гэты летуценнік?

УСЕ ПРАГРАМЫ